در بهمن ماه سال 96 وقتی رییس جمهور در یک مصاحبه که مستقیما از تلویزیون پخش میشد قویا از سیاست های اقتصادی دولت حمایت و در جواب سوال آقای رشید پور عملا قول تثبیت نرخ ارز در سال آتی را داد اما جریان از چه قرار بود و مقصر اصلی که بود که به یکباره از اسفند همان سال نرخ ارز از یک جهش غیر معقول برخوردار و هر دلار به نرخ هایی حتی بالای یکصد هزار ریال رسید.
از شهریور سال گذشته خبرهای رسمی حکایت از کسری بودجه داشت و این موضوع بارها از سوی دولتمردان تکرار ولی در بهمن ماه به یکباره لحن دولت تغییر یافته و دیگر خبری در این رابطه منتشر نشد و در یک چرخش 180 درجه رییس جمهور از  اشراف کامل بر بودجه و اقتصاد خبر داد
موفقیت دولت ها در تمامی ممالک دنیا در انتهای سال مالی با تراز بودجه محاسبه میشود و در این زمینه اغلب سعی میکنند تا با روشهایی در انتهای سال اثری از کسر بودجه نداشته باشند و دولت آقای روحانی هم از این امر مستثنی نیست پس چگونه است که بودجه ای که از اواسط سال کسری آن مشخص میگردد در آخر سال با یک تراز مثبت مواجه شود!؟
با توجه به حوادث ارزی اواخر سال 96 جواب این سوال زیاد سخت نخواهد بود وقتی بدانیم بخش اصلی بودجه هر کشور بر مبنای وجه رایج آن کشور محاسبه میشود و از طرفی در ایران فروش نفت منبع اصلی ارز و دولت تامین کننده اهم ارز بازار میباشد پس با یک حساب سرانگشتی با بالا کشیدن موقت فتیله نرخ دلار میتوان ریال بیشتری دریافت و درآمد ریالی دولت را افزایش داد و رییس جمهور با اطلاع کامل از اقدام آتی بانک مرکزی قول تثبیت قیمت ها را داد تا احیانا بالارفتن ناگهانی قیمت دلار (چون قرار بود در کوتاه مدت اتفاق افتاده و بسرعت با اقدام بموقع! رفع شود) موجب ورود افراد عادی به بازار ارز نشود اما تمام معادلات تیم اقتصادی دولت در این مورد فقط و فقط در روی کاغذ موفقیت آمیز بود ولی در عمل یک فاجعه را برای بانک مرکزی رقم زد.
در بخش دوم به سایر علل و نتایج خواهیم پرداخت