روزگاری نه چندان دور اگر از شهرهای جنوبی کشور مسیرتان به تهران می افتاد احتمالا در نزدیکی ترمینال جنوب ساختمانی را مشاهده میکردید که از نوع سقف آن متوجه میشدید یک کارخانه بزرگ در آن محل واقع گردیده کارخانه ای که تهرانی ها هر چند وقت یکبار نامش را میشنوند چرا که این نام یکی از مسیرهای اصلی بهشت زهرا (س) میباشد که در ادامه به آن اشاره خواهیم نمود.
بله ، روزگاری یکی از بزرگترین مجتمع های پارچه بافی ایران در این مکان بود و تعداد زیادی هم به عناوین مختلف از کارگر گرفته تا مهندس و مدیر و فروشنده و ... از چرخ این کارخانه سفره خانواده خویش رنگین می ساختند.
چیت ری برای مادران بسیاری نامی آشناست چرا که از بهترین انواع پارچه های اصطلاحا چیت زمان هایی نه چنداندور بوده است که شاید تا همین پنج سال پیش هم میشد در اکثر پارچه فروشیها اثری از تولیدات آن کارخانه را مشاهده کرد.
چرخ این کارخانه حدودا از ده سال قبل به سوی خاموشی گرایید، آنجاییکه به عنوان خصوصی سازی آن کارخانه معظم را به عده ای ناشناس! واگذار کردند تا شاید با مدیریت خصوصی نه تنها از ورشکستگی آن جلوگیری کنند بلکه با درایت و کاردانی خویش کارخانه را وسعت بخشیده و دایره مصرف کنندگان را به خارج از مرزها ببرند.
اما متاسفانه مدیران دیروز کارخانه و مالکان امروز در اولین حرکت ابتدا با سرمایه های کارخانه ، کارگران را بازنشسته یا بازخرید کرده و اینگونه کارخانه ای که تا دیروز فعال بود را خاموش کردند. سالها به همین منوال گذشت و کم کم کارخانه ای که روزگاری دارای تکنولوژی روز دنیا بود در زمره صنایع فرسوده قرار گرفت و این روزها در یکی از مهمترین مسیرهای شهری تهران که همگان با نام چهار راه چیت سازی آنرا می شناسند مخروبه ای باقی مانده است که در قسمت شمالی چهار راه قسمت اداری چیت ری و در قسمت جنوبی آن بخش کارخانه سابق قرار داشته است که در تصاویر اختصاصی بصورت مستند نتیجه عملکرد مالکان این کارخانه را مشاهده خواهید کرد.
نقشه هوایی موقعیت کارخانه در چهارراه چیت سازی (تفاطع بزرگراه بعثت و خیابان شهید رجایی)
محوطه بخش مدیریت و پارکینگ
محوطه بخش مدیریت و پارکینگ
محوطه بخش مدیریت و پارکینگ
نمایی از ساختمانی که روزگاری بخش اداری چیت ری بوده و امروزه هیچ رفت و آمدی در آن نمی شود
محوطه شمالی بخش مدیریت که بیشتر شبیه یک مخروبه است
محوطه اصلی کارخانه که میتوان آثار تخریب و ... را در آن به راحتی مشاهده کرد
ساختمان مدیریت و تابلویی که تنها اثر بجا مانده از چیت ری است
ساختمان مدیریت و تابلویی که تنها اثر بجا مانده از چیت ری است
سر در اصلی کارخانه چیت ری. روزگاری در ساعات انتهایی روز نبض زندگی در اینج جریان داشت. چندین دستگاه اتوبوس منتظر کارگران خسته بودند تا آنان را به منازلشان برسانند و دستفروشانی گرداگرد این مسیر مشغول داد و ستد با آنان بودند اما امروز نه از آن کارگران خبری است نه از دستفروشان و نه حتی از تابلوی سر در کارخانه . امروز فقط مخروبه ای را شاهد هستیم که شاید مالکانش منتظر گرم شدن بازار ساخت و ساز هستند تا یک کارخانه صاحب نام سابق را به ساختمان هایی تبدیل کنند و از این میان پول هنگفتی به جیب بزنند.
و این هم پایان ماجرا. ساختمان اصلی و محل سابق کارخانه که روزگاری چرخ صنعت در آن جریان داشت. انگار این دیوارها متعلق به ساختمانی هستند که در اثر زلزله از بین رفته است. اینجا روزگاری کارخانه چیت ری بود.
شاید حسن ختام این مقاله را با تصویر آخر به شما خوانندگان گرامی تقدیم کنم اما امید وارم این اتفاق برای سایر صنایع کشور عزیزم دچار اینگونه فرسایش ها نگردد.
پ ن : تصاویر اختصاصی میراب عطش میباشند. لطفا در صورت استفاده ، منبع آنرا ذکر بفرمایید
