این روزها اگر گذرتان به اطراف دریاچه ارومیه افتاد تا جاییکه میتوانید این پدیده خارق العاده را تماشاکنید و سعی نمایید آنرا در افکار خویش ثبت نمایید. این روزها این دریاچه نفس های آخر را می کشد و بیابان ها هر روز بیش از پیش آنرا محاصره میکنند. ملوانانی که دائم در دریاها رفت و آمد میکنند با واژه به گل نشستن کشتی آشنا هستند اما در اینجا دیگر موضوع به گل نشستن نیست بلکه کشتی های دریاچه ارومیه به نمک می نشینند! اکنون میزان نمک دریاچه به حدی رسیده است که در برخی نقاط به راحتی میتوان روی نمک جامد آن پیاده روی کرد. آرمتیا هم دیگر رمقی ندارد چرا که شوری بیش از اندازه این تنها موجود زنده دریاچه را (که فواید فراوان دارد) از پای در آورده است و شاید یکی دو سال دیگر فقط تصاویر باقی مانده نشانگر این باشند که روزگاری در صحرای بوجود آمده ، دریاچه ای بوده است. یادمان باشد ریزگردهای کنونی شهرهای غربی کشورمان نتیجه خشکی تالاب های کشور عراق بوده است پس زیاده گویی نخواهد بود اگر روزی دیگر شاهد نمک گردهای کشنده ای در شهرهای اطراف دریاچه باشیم. هرچند گوش مسئولین به شنیدن این مطالب عادت کرده اما بنده حقیر هم بنا به وظیفه شرعی و قانونی خصوصا انسانی خویش بیان میکنم ترا بخدا کمی بیشتر به فکر این دریاچه باشید شاید هنوز هم فرصتی باقی باشد