این روزها در هر زمینه تخصصی ، تفریحی میتوان سایتهای اینترنتی زیادی را مشاهده کرد و هرکس با حداقل سواد خواندن و نوشتن و کمی اطلاعات رایانه ای قادر به ایجاد یکی از این سایتها و نوشتن حرفهای دلش میباشد و حتی اگر حرفی برای گفتن ندارد با کپی و تکرار مطالب سایتهای دیگر بدون ذکر ماخذ این سایت را ایجاد میکند. برخی ها برای تعامل بیشتربا خوانندگان مطالب خویش وبلاگی نیز ایجاد میکنند تا از این طریق به سوال آنان پاسخگو شده و ذائقه ها را بشناسند. متاسفانه گاهی عده ای از این افراد کم کم باورشان میشود که جزو نویسنده گان طراز اول و حتی در برخی مواقع جزو علما و دانشمندان هستند و خویش را محق میدانند تا در مورد هر موضوعی ،اظهار نظر های کارشناسانه! بنمایند. چندی قبل در یکی از همین سایتها مطلبی قریب به این مضمون دیدم که : گفته ها و اعمال دانشمندان علوم قدیمه و جدیده قابل اعتنا و اطمینان نیست ، زیرا قابل تغییر است و هر روز چیزی میگویند. عجیب است که یک چنین مطلبی با استفاده از همین تکنولوژی اختراعی دانشمندان در جهت نفی اقدامات آنان در سایتی درج میشود و شخصی با استفاده از آخرین دستاوردها مدعی شود علم و دانش به درد نمی خورد چون در معرض تغییر است! . شاید اگر همین تغییر نبود اکنون ما با استفاده از دود باید اخبار خود را منتقل میکردیم و ارزش علم و دانش به همین تغییرات آن است . امروزه هر یک از ما وسیله ای کوچکتر از یک بند انگشت در جیب داریم که حافظه آن صدها برابر از کامپیوترهای اولیه میباشد. هجده سال قبل در سازمان صدا و سما خودمان کامپیوتری بود که کارهای مربوط به حساب و کتاب کارکنان را انجام میداد و فضایی بیش از چند اتاق را اشغال کرده بود اما با این عظمت امروزه حتی قادر نیست با پردازش گوشی های موبایل نیز رقابت کند. وقتی این مطلب را می نویسم به فاصله چند ثانیه آنرا به روی وبلاگم بارگذاری میکنم و پس از آن در تمامی دنیا قابل مشاهده خواهد بود، آیا 15 سال پیش هم اینگونه بود !؟ آن روزها برای ارسال یک نامه شخصی به یک دوست هم چند روزی طول میکشید تا مرسوله به دست گیرنده برسد اما امروزه شما به عنوان یک خبرنگار ظرف چند ثانیه خبرتان را از آن سو دنیا برای نشریه اتان ارسال میکنید. سوالم از اینگونه افراد این است که اگر دانشمندان همواره در پی تغییر و کشف علوم نبودند آیا خشک مغزانی همچون او می توانستند برای تاخت و تاز به دانش بیست سال قبل هم این وسایل ارزشمند را در اختیار داشتند تا به کمک آن به این سرعت عقاید و نظرات! بی ارزش خود را در اختیار جهانیان بگذارند!؟ اینها نتایج همان تغییر هستند که همه روزه اتفاق می افتند و انسان را یک قدم به جلو می برند. آیا انکار دانش و دانشمندان مصداق این مثل شیرین فارسی نیست ، نمک خوردن و نمکدان شکستن!؟. یادمان باشد حتی رسول اکرم حضرت محمد مصطفی (ص) نیز بشر را از لحظه تولد تا زمان وفات به کسب علم و دانش دعوت نموده و آیات قرآنی سرشار از رموز آفرینش هستند تا انسان همواره در پی کشف قسمتی از این رمزها باشد .