بمناسبت 19 سالگی ورود تلفن همراه به ایران
19 سال پیش در چنین روزی اولین تماس موبایلدر ایران برقرار شد و وسیله ای به زندگی ایرانیان وارد شد که این روزها تجسم زندگی بدون آن تقریبا غیر ممکن است و مثل هر تکنولوژی دیگر تغییراتی را در رفتار ما بوجود آورد بطور مثال تا همین چند سال پیش مشاهده فردی که در حال صحبت با خود میباشد بسرعت ذهن مارا درگیر دیوانگی آن شخص مینمود ولی اکنون از لحضه خروج از منزل تا بازگشت دوباره شاید صدها نفر را در یک چنین حالتی مشاهده کنیم بدون اینکه ذره ای به سلامتی روان ان افراد شک کنیم واین است تغییراتی که تکنولوژی در نگرش و بینش ما ایجاد میکند.
یادم می آید در دوران نوجوانی یک موسسه فروش تمبر اقدام به اتخاذ روشی نوین برای جلب مشتری نمود و یک سیستم دوستیابی پستی را برقرار کرد که بوسیله آن مشتریان آن موسسه میتوانستند با یکدیگر از طریق نامه ارتباط برقرار کنند اما از آنجاییکه در آن روزها اصلا فکر نمی کردیم روزی د رمنزل بدون نیاز به خروج و یا نامه نگاری با تمام دنیا در یک ارتباط دائم و همیشگی خواهیم بود بسرعت جلوی فعالیت آن موسسه گرفته شد اما هنوز یکی دو سال از پلمپ آن موسسه نگذشته بود که امواج موبایل کشور را در نوردید و نامه های کاغذی جای خود را به نامه های الکترونیکی داد و تقریبا ده سال پس از آن هم به یمن حضور کامپیوتر در منازل مسنجرها این وظیفه را به عهده گرفتند و افرادی که تا چندی قبل از آن صحبت با نامحرم را یک گناه نابخشودنی میدانستند ، ساعتها را با چت با جنس مخالف گذراندند.
تکنولوژی تمام معادلات را بهم ریخت و منجمله حریم خانواده هم جزو این معادلات بود و دیگر محیط یک خانه شامل چهار دیواری آن نمیشد و همه خانه های از طریق کابل و امواج به یکدیگر راه یافته و نقب زدند.
بدیهی است هر پدیده ضمن دارا بودن محاسن از معایبی نیز برخوردار بوده و بطور مثال امواج ماهواره ضمن اینکه برای تبادل اطلاعات مفید و کارامد است ، میتواند برای انتقال ضدفرهنگها هم مورد استفاده قرار بگیرد و جوامع هدف برای جلوگیری ازتخریب های اینگونه و بطور کل معایب پدیده هایی از این دست چند ساز و کار را میتوانند انجام دهند تا مانع از تاثیرات منفی شان گردند که تنوعی از ممنوعیت استفاده از این پدیده ها تا فرهنگسازی استفاده و ... را دارا میباشد و به همین منظور بسیار از کشور ها همسو با این پدیده ها اقدام به وضع قوانین مختلف در جهت جلوگیری از تخریب ابزاری همچون ماهواره و اینترنت مینمایند که بدترین این قوانین ممنوعیت آن و بهترین آن اتخاذ تدابیری برای روی گردانی خود جوش جامعه ازاستفاده و حداقل حذف مواردی است که باعث تخریب حریم خانواده و اجتماع میگردد چرا که به تجربه ثابت شده منع اجباری جوامع در اغلب موارد نتیجه عکس داشته است . بطور مثال در سال های ابتدایی پیروزی انقلاب پدیده ویدئو شکل گرفت ولی مدیران فرهنگی آسان ترین راه را که همانا ممنوعیت این وسیله بود را انتخاب کردند اما به هیچ وجه به نتیجه دلخواه نرسیدند و این وسیله به بسیاری از منازل راه یافت و چون سازمانی متولی قضیه نبود و فقط از طریق قهری با این وسیله برخورد شد و هیچ مشوقی هم در کار نبود و از طرفی تلویزیون دولتی هیچ تلاشی را برای خارج کردن آن وسیله از دور را بوسیله برنامه سازی های سرگرم کننده نکرد ، گروه های مافیایی مدیریت جریان را به عهده گرفته و فیلم های مستهجن در لفافه کالای فرهنگی در میان خانواده ها نمایش داده میشد اما کماکان مسئولین مربوطه موضوع شیوع پدیده ویدئو در جامعه را کتمان میکردند در حالیکه بهترین روش اتخاذ تصمیماتی بود تا خانواده ها به محصولات سالم فرهنگی دسترسی پیدا کنند و به جای ممنوعیت استفاده از این وسیله ، فرهنگ استفاده صحیح از آنرا در جامعه پیاده کنند .هر چند بعد ها در دهه هفتاد شمسی از سوی وزارت ارشاد این اتفاق با ایجاد موسسه رسانه های تصویری به وقوع پیوست اما اتخاذ تصمیمات نادرست قبلی اثرات نامطلوب خود را باقی گذارده بود و پس از آن هم با ورود امواج ماهواره ای به فضای کشورمان با ممنوعیت دوباره این تکنولوژی نه تنها موفق به حذف آن از جریانات رسانه ای کشور نشدیم بلکه خود را از اتخاذ تصمیمات درست و فرهنگسازی در این رابطه هم محروم ساختیم چرا که قوانین این حوزه فقط در حد ممنوعیت استفاده و برخورد با متخلفین بود و جایی برای الزام مدیران به اتخاذ تصمیمات لازم در جهت بسط فرهنگ انقلابی از طریق این وسایل باقی نگذاشته بود تا حداقل برنامه های مخرب و فاسد را از سبد کالای فرهنگی خانواده ها حذف کند و والدین با اطلاعات علمی و مذهبی ناشی از این فرهنگسازی ، در حالیکه همچنان از برنامه و سرگرمی های سالم آن سود جسته اند خانواده را از تاثیرات مخرب برنامه های فاسد دور کنند چرا که اغلب خانواده های ایرانی بنا به آموزه های دینی خویش که در فرهنگ این سرزمین تنیده شده است به هیچ وجه حضور یک نامحرم را در خانه و احیاینا تماشای صور قبیحه توسط فرزندان را بر نمی تابند اما به راحتی اجازه نصب گیرنده های ماهواره ای در منزل را میدهند و این نمایانگر موضوع است که هیچ اطلاعی از مقدار تخریب این وسیله نداشته و نمی دانند و معلوم میشود که مسئولین امر حتی علت ممنوعیت این وسیله را هم به طور صحیح و همه فهم به اطلاع عموم نرسانده اند و گاهی مصرف کنندگان صرفا اینگونه استنباط میکنند که دولت فقط به جهت مسائل سیاسی مانع استفاده از ماهواره شده است در حالیکه با یک نگاه اجمالی به برنامه های پخش شده از برخی از کانال های فارسی زبان به راحتی میتوان متوجه شد برخی حتی بدون ردو بدل کردن یک جمله سیاسی با نمایش برهنگی و روابط نامشروع سع در جا انداختن اینگونه روابط در میان خانواده های ایرانی را دارند و به مرور میخواهند یکی از مهمترین ارزش های مرد ایرانی مسلمان را ( تعصب و غیرت ) از بین ببرند و بدیهی است با ایجاد بی بندوباری های اجتماعی میتوان بر سیاست نیز تاثیر گذاشت و موضوع وقتی جدی میگردد که بدانیم طبق یک پژوهش میدانی تقریبا پنجاه تا هفتاد درصد از ایرانیان در تنها کشوری که استفاده از ماهواره را ممنوع نموده است از این تکنولوژی سود میبرند.
حسن ختام این مبحث اینکه : این روزها بیگانگان به راحتی در میان خانواده ایرانی رسوخ پیدا کرده و وارد شده اند و روابط نامشروع و گفتگو میان دو جنس مخالف و نامحرم هم به راحتی از طریق چت و .... صورت می پذیرد و کم کم قبح اینگونه روابط در حال فرو ریختن است و تمام قوانین باز دارنده هم نتوانسته اند حتی ده درصد کارایی خود را داشته باشند پس متولیان امر ضمن احساس خطر باید سعی در تغییر صحیح قوانین و تشویق استفاده درست بجای ممنوعیت و ... را در دستور کار خویش قرار دهند چرا که دشمن همیشه بیدار است و هشیار تر از قبل خود را به میان خانه ها رسانده است و دیگر نمی توان با اما و اگر مانع این جریان شد پس تکنولوژی را بهتر بشناسیم و ظرفیت های خود را با آن تطبیق و تلاش خود را در جهت جلوگیری از تخریب حریم خانواده ها قرار دهیم و یادمان باشد که تجربه این سال ها ثابت نموده است به هیچ وجه در بحث ممنوعیت استفاده از تکنولوژی موفق نبوده ایم چرا که روز به روز تغییرات به نحوه استفاده از تکنولوژی کمک میکند و دور از ذهن نخواهد بود روزی که مشاهده شبکه های ماهواره ای به هیچ وسیله ای نیاز نداشته باشد و صرفا با یک تلویزیون بتوان به تمامی شبکه ها دسترسی پیدا کرد به فکر آن روز باشیم که دیگر این ممنوعیت ها ماهیت اجرایی خود را از دست بدهند و هیچ چاره ای برای جلوگیری از این تخریب نداشته باشم.
