برای صدور یک حکم قضائی بی نقص، علم قاضی باید همراه با شهادت شهود ویا دلایل و مستندات باشد و لازم به ذکر نیست احکامی که تمامی این موارد در آن موجود باشد خالی از هر گونه شبهه و غش میباشد. فلاسفه بارها در رابطه با حکمت متعالیه و حکمت اشراق به چالش برخاسته و برخی این دو را به هم وابسته و برخی هم که اغلب وابسته به مکتب غرب هستند این دو را خارج از وابستگی میدانستند. گوهر عالمان اسلامی در این مباحثه صدرالمتالهین شرازی است که جواهرات حکمت اشراق را از عرش درون به آسمان خرد ارزانی داشت و با عرشیات، فکر و دل عمق باوران را به سوی این جواهرات اصیل و ناب خیره ساخت. سهروردی برای اثبات پیوند حکمت متعالیه و حکمت اشراق از همگرایی "استدلال و شهود " سود برده وتاثیر پذیری اهل معرفت را از خرد گرایی قرآنی و روایی فلسفه اسلامی را مشهود و کارکرد شهود در راهیابی به حقایق معرفتی را معروف است و این خدمتی است که صدرالمتالهین خود را وقف آن نمود و زین پس بود که اندیشمندان حکمت متعالیه پس از او ، توانستند کار ناتمامش را رونق داده و در این آسمان زلال ، به آموزش فلسفه اسلامی و خردگرایی اشراقی و شهود و عرفان عمل کنند و سوالاتی که تا آن زمان بی جواب بود را پاسخ دهند. اینگونه بود که بار دیگر سهروردی بود که در فلسفه اسلامی بابی نوین گشود تا خط بطلانی باشد بر تمام شبخون عالمان منتقد حکمت اشراق چرا که به کوچکترین زوایا با دقت تمام از " استدلال در کنار شهود سود برده به حدی که هیچ خللی در ادله اش نبود و زآن پس بود که یکپارچه ، فلسفه اشراق را درآمدی برای ورود به حکمت متعالیه دانستند.