ستاره باران

امروز با خیال تو با همراهی ات با آن لبخند کودکانه ات و آن شیطنتهای همیشگی ات در خلوت خویش بزمی عاشقانه داشتم ، تو میخندیدی و من با خنده هایت به اوج میرفتم تو می جستی و من می یافتمت تو میگفتی و من محو تماشایت میشدم انروز با خیال تو سری به آسمان هم زدیم پر از ستاره بود اصلا انگار بارانی از ستاره به رویاهامان می افتاد ، هرچه کردم تا یکی از آن ستاره ها را برایت بگیرم از دستم می غلطیدند و می رفتند تا خود را به دامان یک دلداده بسپارند تو  ولی  می رنجیدی و بعدش هم سخت میبخشیدی ، اما این گناه من نبود که دستانم تاب حبس ستاره ها را نداشت ، این تقصیر دلم بود که تحملش فقط به اندازه  دیدن یک ستاره در میان قلبت بود تو اما برافروخته میشدی و انگار که سهو مرا به عمد گرفته باشی ملامتم میکردی . نازنینم آخر چگونه میتوانستم تنها یادبود زمینی ام را به دیگری بسپارم حتی فکرش هم دیوانه میکند آدمی را و باری بس سنگین و کمر شکن است برای شانه های نحیف و رنجورم . تو اما به یکباره ستاره شدی و غلطیدی ، انقدر غلطیدی تا دور شدی حتی پرواز هم چاره ساز نبود تا به تو برسم انگار که بالهایم در اثر تشعشع امواج پر از دمایت سوته بودند در آسمان غوطه ور شده بودم گاهی از تو سبقت میگرفتم گهی هم عقب مب افتادم اما هر چه بود هر چه هست دیگر دستم از دامانت رها شده بود همچون کودکی شده بودم که دستانش را مادر رها کرده و در میان ازدحام انسانهای بیشمار رهایش ساخته بود به اندازه 6 سال به اندازه حتی 600 سال از تو دور شدم برای سالهای باقی مانده عمرم زانوانم تنها پناهگاه دستانم شدند و دانستم که حتی پرواز هم مردنی است .

اینک فقط یک دوست دارم که در گنجه ترک خورده قلبم قایمش میکنم تا مبادا دست دزدان صندوقچه به آن برسد یک دوست خوب که خوب است به اندازه همه ستاره ها اصلا در دلم ستاره بارانیست . گاهی حتی یک یاد خوب از یک دوست رفته از دست میتواند دریایی از ستاره در قلب آدمی بیاورد که هیچ دژخیمی نتواند ستاره ها را بسوزاند

تینا خانومی همان دوست گرانمایه است . میتوانست اسمش هر چیزی باشد اما چون این اسم برایم آرامش بخش شده همواره در تمامی مطالبی که اشاره ای به مهر بنماید این نام را نیز خواهید دید. دوستان گرامی این نام هیچ جنبه حقیقی نداشته و ندارد و صرفا همراه و یار مجازی این حقیر میباشد

(( در هر قرن فقط دو یا سه عشق حقیقی بوجود می آید باقی همه ملالمت یا خود خواهیست )) میشل فوکو