پيام
+
اين زمين زمان ندارد .... بيمارستان جانبازان اعصاب و روان نيايش سعادت آباد
دخترشهيد
90/7/26
ميراب عطش
روي سرشان ابري از آتش است ، زير پايشان فرشي از مين، اين حياط حمرين دهلران است ، سه راهي الله اکبر مريوان، عمق آبهاي هور العظيم، سه راهي خونين خرمشهر، حوالي کرخه، درياچه ماهي شلمچه، نمکزارهاي فاو، رملستان فکه يا حتي اطراف دزفول. ايستاده ام پشت ديوار فلزي شبز رنگ تا درها باز شود و من وارد ميدان جنگ شوم. اينجا هر لحظه شايد خمپاره شصتي بي زوزه کشيدن فرود بيايد
ميراب عطش
شايد روي ميني ضد نفر ايستاده باشي ، اين حياط پر از تله هاي انفجاري است ، آسمانش پر از خمپاره هاي زماني است که خيز 3 ثانيه مي طلبند. اينجا پشت رديف شمشادها شايد يکي از همرزمها در حال جان دادن، دست و پا ميزند، آن سو تر پر از مين هاي منور است و آر پي جي زن هاي کمين کرده، هرلحظه شايد تانکهاي دشمن ديوارهايش را بشکافند، شايد تک تير اندازي هدف گرفته باشدمان، گوش کن ، يازهرا را نمي شنوي؟يا مهدي؟ يازينب ؟
ميراب عطش
... يا حسين ؟ ما در کدام عملياتيم ؟ اسم رمزمان چه بود؟ امام ( امام خميني "ره") تازگيها برايمان پيغامي نداده ؟ به امام برسانيد از طرف ما که بمب اتم هم بزنند ما ايستاده ايم ........ ميگويد و ميرود ......
ميراب عطش
اينجا بيمارستان جانبازان اعصاب و روان نيايش سعادت آباد تهران است ... جايي که عقربه ها و تقويم ها هيچ اعتباري ندارند و با اينکه سالهاست جنگ تمام شده و حتي خيلي ها آن را از ياد برده اند ... اما اين تکه از زمين را نه زمان ميتواند فاتح باشد نه دشمن و هنوز دود حاصل از سوختن نخلستانها را ميتواني از اينجا ببيني ..
ميراب عطش
به واقع وقتي اين فيدو ميبينم گاهي آرزو ميکنم اي کاش منهم به خاطر علتي در همون حال و هوا ميموندم .. اي کاش زمان اينقدر نامردانه عبور نميکرد .. اي کاش